Haïti, the pearl of the caribbean.
Door: Lourde-Mia.
Blijf op de hoogte en volg Lourde-Mia
22 Juli 2013 | Haïti, Jacmel
Hallo allemaal,
Ik had jullie allemaal beloofd om een reisverslag te plaatsen gister.
Maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik niet in Port-au-Prince was... Maar in Jacmel.
Voor dat wij deze reis gingen maken, hadden we ook in ons hoofd om niet alle dagen in Port-au-Prince te verblijven, maar ook wat andere delen te zien van Haïti.
Daar zaten we nog over te twijfelen, want... tja het doel van deze reis was mijn familie.
Het was mijn broer zijn idee (Wolbenson) om naar Jacmel te gaan.
Dus, dat gingen we ook, we gingen naar Jacmel samen mijn broer Wolbenson, begeleider Marcel, en mijn ouders.
Gister ochtend werden we om 07:00 uur opgehaald door begeleider Marcel, heel vroeg ja... Er werd ons verteld: hoe eerder je weg vertrok, hoe minder druk het op de weg is.
hmm... Niet helemaal waar, want overal was markt en nog steeds druk, the city never sleeps....
Iedereen was alweer bezig met de dingen die ze iedere dag doen.
Het was bijzonder om door de markten van Haïti te rijden, zo veel, ze groot, zo druk....
Vooral het verkeer, geen regels... maar wie het snelst is mag als eerst.
Het was ongeveer 3 uur rijden naar Jacmel.
Het hotel was heel mooi... hoe zou dat voor mijn broer geweest zijn?
Ik ging zwemmen met mijn broer, hij zwom zonder zijn benen te gebruiken... haha zag er wel grappig uit.
En hij wou een wedstrijd doen wie als eerst aan de overkant van het zwembad was, ik vond het wel best want ik wist van te voren al dat ik ging winnen... hahaha.....
Ik ben blij dat ik zo een goede band heb met mijn broer, hij spreekt niet zo goed Engels, maar toch begrijpen we elkaar...
Na heel die relax dag bij het zwembad, dachten we om 05:45 uur....
Laten we naar Bassin bleu gaan, waarom ook niet?
Maar begeleider Marcel wist eigenlijk de weg niet, dus hij vroeg het aan een groep Haïtianen...
Een van hen wist de weg en stapte voor in de auto om de weg te laten zien.
3 mensen voorin, en 3 mensen achterin.
Het was best raar om een onbekende in de auto, maar ze deden alsof het heel normaal was..
Ik weet niet hoor, maar die route....
2 x met de auto dwars door de rivier, en de weg was geen normale weg, maar alleen maar stenen en zand.
Helemaal hoog in de bergen, echt heel hoog in de bergen.
Na 30 minuten rijden waren we uiteindelijk toch aangekomen.
Helemaal in de middle of nowhere stopte we.
Echt respect voor die mensen, geen stroom.. waww.. geen stroom!
Moeten we is voor de lol in Nederland doen, alle stroom stoppen... Iedereen gelijk met stress..
Maar daar.. echt heel erg anders!
Allemaal kindjes keken naar ons toen we de auto uitstapten.
Trappetje op trappetje af, bruggetje op bruggetje af, maar na zo veel survival heb je wel wat. heel erg mooi....
Jacmel en Port-au-Prince is echt zo een groot verschil, je hebt gewoon niet meer het idee dat je in een arm land bent...
Op begeef moment waren we bij rivier 2, en om rivier 3 te zien moest je met een touw naar beneden om te kunnen zien...
Ik had dat wel heel graag willen zien, maar de rest durfde niet dus dan was er eigenlijk ook geen keus voor mij bij.
Mijn moeder wou graag voor donker weer bij het hotel zijn, maar dat werd hem ook al niet.
Toen we weer bij de auto waren, vroeg de gids of hij mee kon rijden om naar zijn zoon te kunnen gaan, maar de auto was al soort van vol.
Hij vroeg om de achterbak... waarom ook niet?
Hoe voller de auto is... hoe beter, dat is nou typisch Haïti!
Na 5 minuten rijden, werd het al donker..
Daar rij je dan, super donker, af en toe wat lichten op zonnen panelen... Maar dat was het dan ook!
Heuvel op heuvel af....de gids afzetten en weer verder rijden.
2 rivieren over steken in het donker.... gelukkig wist degene die de weg aanwees precies waar het ondiep was, want als je daar vast zit... dan kom je er nooit meer uit...
Toen we weer terug waren bij het hotel, gingen we avond eten en daarna slapen.
Ik was K A P O T.
Volgende dag... Zondag, dat is een dag dat de Haïtianen allemaal heel netjes gekleed zijn, minder druk. geen markten... maar naar de kerk.
Na het ontbijt gingen mijn broer en ik naar het strand lopen, gewoon weg van mijn ouders en Marcel.
Komen er 2 auto's aan, helemaal volgepropt met mensen natuurlijk, en instrumenten.
Er was allemaal muziek en mensen van de kerk gingen de mensen in de volgepropte auto's dopen in de zee.
Ze hadden hun mooie kleding aan, gingen in de rij staan om van top tot teen in het water geduwd te worden. daarna er weer uit en omkleden en weer weg.
Ik vond het heel indrukwekkend om naar te kijken, maar voor mijn broer was het dood normaal en boeide het niet zo veel meer.
Na het ontbijt gingen we gelijk weer weg.
en NU stop ik, veel te lang reisverslag.
TOT MORGEN !
Adios allemaal......
Ik had jullie allemaal beloofd om een reisverslag te plaatsen gister.
Maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik niet in Port-au-Prince was... Maar in Jacmel.
Voor dat wij deze reis gingen maken, hadden we ook in ons hoofd om niet alle dagen in Port-au-Prince te verblijven, maar ook wat andere delen te zien van Haïti.
Daar zaten we nog over te twijfelen, want... tja het doel van deze reis was mijn familie.
Het was mijn broer zijn idee (Wolbenson) om naar Jacmel te gaan.
Dus, dat gingen we ook, we gingen naar Jacmel samen mijn broer Wolbenson, begeleider Marcel, en mijn ouders.
Gister ochtend werden we om 07:00 uur opgehaald door begeleider Marcel, heel vroeg ja... Er werd ons verteld: hoe eerder je weg vertrok, hoe minder druk het op de weg is.
hmm... Niet helemaal waar, want overal was markt en nog steeds druk, the city never sleeps....
Iedereen was alweer bezig met de dingen die ze iedere dag doen.
Het was bijzonder om door de markten van Haïti te rijden, zo veel, ze groot, zo druk....
Vooral het verkeer, geen regels... maar wie het snelst is mag als eerst.
Het was ongeveer 3 uur rijden naar Jacmel.
Het hotel was heel mooi... hoe zou dat voor mijn broer geweest zijn?
Ik ging zwemmen met mijn broer, hij zwom zonder zijn benen te gebruiken... haha zag er wel grappig uit.
En hij wou een wedstrijd doen wie als eerst aan de overkant van het zwembad was, ik vond het wel best want ik wist van te voren al dat ik ging winnen... hahaha.....
Ik ben blij dat ik zo een goede band heb met mijn broer, hij spreekt niet zo goed Engels, maar toch begrijpen we elkaar...
Na heel die relax dag bij het zwembad, dachten we om 05:45 uur....
Laten we naar Bassin bleu gaan, waarom ook niet?
Maar begeleider Marcel wist eigenlijk de weg niet, dus hij vroeg het aan een groep Haïtianen...
Een van hen wist de weg en stapte voor in de auto om de weg te laten zien.
3 mensen voorin, en 3 mensen achterin.
Het was best raar om een onbekende in de auto, maar ze deden alsof het heel normaal was..
Ik weet niet hoor, maar die route....
2 x met de auto dwars door de rivier, en de weg was geen normale weg, maar alleen maar stenen en zand.
Helemaal hoog in de bergen, echt heel hoog in de bergen.
Na 30 minuten rijden waren we uiteindelijk toch aangekomen.
Helemaal in de middle of nowhere stopte we.
Echt respect voor die mensen, geen stroom.. waww.. geen stroom!
Moeten we is voor de lol in Nederland doen, alle stroom stoppen... Iedereen gelijk met stress..
Maar daar.. echt heel erg anders!
Allemaal kindjes keken naar ons toen we de auto uitstapten.
Trappetje op trappetje af, bruggetje op bruggetje af, maar na zo veel survival heb je wel wat. heel erg mooi....
Jacmel en Port-au-Prince is echt zo een groot verschil, je hebt gewoon niet meer het idee dat je in een arm land bent...
Op begeef moment waren we bij rivier 2, en om rivier 3 te zien moest je met een touw naar beneden om te kunnen zien...
Ik had dat wel heel graag willen zien, maar de rest durfde niet dus dan was er eigenlijk ook geen keus voor mij bij.
Mijn moeder wou graag voor donker weer bij het hotel zijn, maar dat werd hem ook al niet.
Toen we weer bij de auto waren, vroeg de gids of hij mee kon rijden om naar zijn zoon te kunnen gaan, maar de auto was al soort van vol.
Hij vroeg om de achterbak... waarom ook niet?
Hoe voller de auto is... hoe beter, dat is nou typisch Haïti!
Na 5 minuten rijden, werd het al donker..
Daar rij je dan, super donker, af en toe wat lichten op zonnen panelen... Maar dat was het dan ook!
Heuvel op heuvel af....de gids afzetten en weer verder rijden.
2 rivieren over steken in het donker.... gelukkig wist degene die de weg aanwees precies waar het ondiep was, want als je daar vast zit... dan kom je er nooit meer uit...
Toen we weer terug waren bij het hotel, gingen we avond eten en daarna slapen.
Ik was K A P O T.
Volgende dag... Zondag, dat is een dag dat de Haïtianen allemaal heel netjes gekleed zijn, minder druk. geen markten... maar naar de kerk.
Na het ontbijt gingen mijn broer en ik naar het strand lopen, gewoon weg van mijn ouders en Marcel.
Komen er 2 auto's aan, helemaal volgepropt met mensen natuurlijk, en instrumenten.
Er was allemaal muziek en mensen van de kerk gingen de mensen in de volgepropte auto's dopen in de zee.
Ze hadden hun mooie kleding aan, gingen in de rij staan om van top tot teen in het water geduwd te worden. daarna er weer uit en omkleden en weer weg.
Ik vond het heel indrukwekkend om naar te kijken, maar voor mijn broer was het dood normaal en boeide het niet zo veel meer.
Na het ontbijt gingen we gelijk weer weg.
en NU stop ik, veel te lang reisverslag.
TOT MORGEN !
Adios allemaal......
-
22 Juli 2013 - 08:42
Jose:
Wat maken jullie veel mee! Wat een ervaringen.
Er leuk om je verhalen te lezen Lourde Mia.
-
22 Juli 2013 - 14:49
Margriet:
Lieve allemaal,
Jeetje jullie zijn lekker avontuurlijk bezig hoor zo in het donker weer terug!!!
Lees steeds je verslagen Lourde Mia.
Heel indrukwekkend allemaal hoor zo ineens een hele familie erbij.
Mooie foto's.
Geniet er allemaal nog maar van de komende dagen, want voor je het weet staan jullie weer in het koude kikkerlandje Nederland (alhoewel koud!!!)
Liefs Margriet -
23 Juli 2013 - 08:47
Ellen:
Wat spannend en avontuurlijk allemaal. Gelukkig waren jullie weer heelhuids terug. Kan me heel goed voorstellen dat jullie na zo'n lange dag helemaal kapot waren. Veel plezier nog de komende dagen.
Liefs Aad en El. -
23 Juli 2013 - 14:52
Vera:
wat lekker herkenbaar , die lange warme ritten, volgepropte bussen en iedereen die het gelaten ondergaat. Kunnen wij in Nederland nog iets van leren:) -
25 Juli 2013 - 21:02
Mary En Chris:
Kind, het is alsof ik een heel boeiend boek aan het lezen ben.
Ik loop nog steeds achter met mijn mails lezen, maar vanavond zet ik door. Geweldig wat jullie allemaal meemaken.
Nou Lot zo'n donkere rit met de auto is ook niets waard, dan kan je beter in een vliegtuig zitten. Wat heerlijk en bijzonder om zo van je familie te mogen geneieten.
Groetjes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
